art. 397 § 3 k.p.c., że zażalenie, jako niepoprzedzone wnioskiem o doręczenie postanowienia z uzasadnieniem, powinno podlegać odrzuceniu. Zdaniem Sądu Rejonowego, w takich okolicznościach pojawia się jednak zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, dotyczące składu sądu, w jakim powinno nastąpić odrzucenie zażalenia.
Kamil B. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od Izby Celnej w W. kwoty ponad 4,9 tys. zł. Sąd Rejonowy w W. obciążył stronę pozwaną kosztami procesu w całości, a szczegółowe ich wyliczenie pozostawił referendarzowi sądowemu. Orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania wydał asesor Sądu Rejonowego w W. Pozwany wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. Sąd Okręgowy przy rozpoznawaniu zażalenia dostrzegł zagadnienie prawne budzące poważną wątpliwość, a mianowicie: „Czy od orzeczenia asesora sądowego, który w okresie przed powierzeniem obowiązków sędziego w trybie przewidzianym w art. 106i § 7 i 8 PrUSP – na podstawie art. 106i § 10 w zw. z art. 2 ust. 2a PrUSP wykonuje zadania z zakresu ochrony prawnej, inne niż wymiar sprawiedliwości wskazane w art. 2 § 2 PrUSP przysługuje na podstawie art. 394 § 1 KPC zażalenie do sądu II instancji czy też skarga, o której mowa w art. 39822 § 1 KPC?”. W uzasadnieniu wskazano, że zadania z zakresu wymiaru sprawiedliwości asesorzy sądowi mogą wykonywać dopiero po powierzeniu im pełnienia obowiązków sędziego w trybie przewidzianym w art. 106i § 7 i 8 PrUSP, czyli po uzyskaniu tzw. votum. Asesor sądowy do czasu upływu miesięcznego terminu na złożenie sprzeciwu przez Krajową Radę Sądownictwa albo uchylenia uchwały Krajowej Rady Sądownictwa wyrażającej sprzeciw, wykonuje wyłącznie zadania z zakresu ochrony prawnej, inne niż wymiar sprawiedliwości, które należą do obowiązków referendarzy sądowych i starszych referendarzy sądowych. Jak wskazano w uzasadnieniu pytania prawnego, ustawy procesowe nie uzależniły orzeczenia od rodzaju sprawy – z zakresu wymiaru sprawiedliwości i z zakresu ochrony prawnej, lecz od kryterium podmiotowego – orzeczenia referendarzy sądowych oraz orzeczenia sądu. W myśl art. 394 § 1 KPC na postanowienia sądu I instancji kończące postępowanie w sprawie oraz postanowienia wymienione w pkt 1–12 tego przepisu przysługuje zażalenie do sądu II instancji. Zgodnie zaś z art. 39822 § 1 KPC na orzeczenia referendarza sądowego, co do istoty sprawy, oraz na orzeczenia kończące postępowanie, jak również na orzeczenia, o których mowa w art. 394 § 1 pkt 1, 2, 4 i 5–9, przysługuje skarga, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Na gruncie ustaw procesowych nie ma miejsca na trzeci rodzaj orzeczenia. Zdaniem Sądu Okręgowego można przyjąć, że orzeczenia wydawane przez asesorów sądowych, którym nie powierzono obowiązków sędziego, należy traktować jak orzeczenia referendarzy sądowych, co oznacza wprost, że w miejsce środków odwoławczych (apelacji, zażalenia) przysługuje na nie skarga. Do wniosku takiego prowadzi przyjęcie, że zażalenie jako środek zaskarżenia przysługuje tylko wówczas, gdy decyzja została podjęta w ramach sprawowania wymiaru sprawiedliwości, a te zadania wykonują wyłącznie sędziowie oraz asesorzy sądowi – ale od momentu, w którym następuje powierzenie im obowiązków sędziego. Przy takiej wykładni zakresu zadań wykonywanych przez asesora sądowego, których datą graniczną są zdarzenia określone w art. 106i § 8 PrUSP, można uznać, że do czasu rozpoczęcia wykonywania zadań z zakresu wymiaru sprawiedliwości od decyzji podejmowanych przez asesora sądowego w ramach zadań z zakresu ochrony prawnej, innych niż wymiar sprawiedliwości, właściwy środek zaskarżenia stanowi skarga na orzeczenie referendarza sądowego na podstawie art. 39822 § 1 KPC. Uzasadnione może być również stanowisko, zgodnie z którym orzeczenia wydawane przez asesorów sądowych, którym nie powierzono obowiązków sędziego, należy traktować jak orzeczenia sądu, co oznacza wprost, że przysługującymi od nich środkami odwoławczymi są zażalenia i apelacje lub inne środki przewidziane przez ustawy procesowe (np. sprzeciw od nakazu zapłaty). Żaden z przepisów PrUSP dotyczących asesorów sądowych nie odwołuje się do regulacji dotyczących referendarzy sądowych. Sąd może wydawać orzeczenia zarówno w zakresie wymiaru sprawiedliwości, jak i ochrony prawnej. W składzie sądu może brać udział zarówno sędzia, jak i asesor sądowy. Skoro asesor sądowy nie jest referendarzem, to może orzekać wyłącznie jako członek składu sądu – w sprawach, w których zgodnie z art. 2 § 1a lub zgodnie z art. 2 § 2a PrUSP ma prawo orzekać, a zatem przed uzyskaniem votum – tylko w sprawach z zakresu ochrony prawnej. Sąd zaznaczył, że zgodnie z ustawami procesowymi od orzeczenia sądu przysługują inne środki odwoławcze niż od orzeczenia referendarza sądowego, niezależnie od tego, czy orzeczenie wydał sędzia, czy asesor sądowy. Sąd Najwyższy wskazał, że rodzaj środka zaskarżenia od orzeczenia z zakresu ochrony prawnej nie zależy od przedmiotu rozstrzygnięcia, ale od organu, który to orzeczenie wydał. Jeżeli orzeczenie takie (np. w przedmiocie kosztów procesu) wydał sąd, to zgodnie z art. 394 § 1 KPC przysługuje na nie zażalenie do sądu II instancji, a jeżeli wydał je referendarz sądowy – skarga do sądu, w którym wydano to orzeczenie (art. 39822 § 1 KPC). Sąd Najwyższy uznał, że z wykładni art. 39822 i 39823 KPC nie wynikają jakiekolwiek racje dla poszerzenia podmiotowego (o orzeczenia wydawane przez asesora sądowego przed uzyskaniem votum ) zakresu zaskarżalności orzeczeń skargą na orzeczenie referendarza sądowego. Asesor sądowy przed powierzeniem mu czynności sędziego nie traci swojego statusu i nie staje się „dublerem kompetencyjnym” referendarza sądowego, bo inna jest jego pozycja ustrojowa, a żaden przepis nie wyposaża go w tym okresie w kompetencje referendarza. W związku z tym orzeczenia wydawane przez asesora sądowego w okresie przed uzyskaniem votum ) będące realizacją zadań z zakresu ochrony prawnej nie mogą być traktowane jak orzeczenia referendarza sądowego. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że skoro asesor sądowy, także w okresie przed powierzeniem mu pełnienia obowiązków sędziego, nie jest referendarzem i brakuje jakiegokolwiek upoważnienia kompetencyjnego do takiego traktowania zadań wykonywanych przez niego w tym okresie, to może orzekać wyłącznie jako członek składu sądu – w sprawach, w których zgodnie z art. 2 § 1a lub zgodnie z art. 2 § 2a PrUSP ma prawo orzekać, a zatem przed uzyskaniem votum – tylko w sprawach z zakresu ochrony prawnej. Orzeczenia wydane w tych sprawach są zatem postanowieniami sądu, na które przysługuje zażalenie do sądu drugiej instancji (art. 394 § 1 KPC). Za takim stanowiskiem przemawia również wykładnia celowościowa przepisów stanowiących o kompetencjach asesorów sądowych. Niepożądane ustrojowo i proceduralnie byłoby wprowadzenie różnych środków odwoławczych od orzeczeń, które wydaje asesor sądowy jako organ wykonujący zadania z zakresu ochrony prawnej, czy też już jako członek składu orzekającego sądu po uzyskaniu votum. Wpływałoby to bowiem na brak przejrzystości procedur odwoławczych w sprawach, w których orzeka asesor sądowy.
Czy od postanowienia sądu można się odwołać? Na podstawie ogólnych zasad należy stwierdzić, że postanowienie sądu rejonowego uchylające czynność komornika, wydane w wyniku rozpoznania skargi na czynności komornika, przysługuje zażalenie do sądu drugiej instancji wówczas, gdy zaskarżone postanowienie zmierza do zakończeniaPostępowanie sądowe wiąże się z koniecznością uiszczenia kosztów związanych z procesem. Składa się na nie wiele pozycji: opłata sądowa, którą uiszcza powód wnoszący pozew do sądu, zwrot kosztów pełnomocnika strony, która wygrywa postępowanie, zwrot wydatków poniesionych przez sąd w toku postępowania (np. zaliczki na poczet opinii biegłych, koszty doręczeń korespondencji, koszty dojazdu świadków) i zwrot wydatków poniesionych w toku procesu przez stronę, która wygrywa postępowanie (np. zwrot kosztów sporządzenia opinii biegłych). Sąd dokonuje rozliczenia kosztów procesu w wyroku kończącym postępowanie. Stronie, która z różnych powodów jest niezadowolona z wydanego przez sąd rozstrzygnięcia, przysługuje prawo, aby wnieść zażalenie na koszty sądowe. Pobierz darmowy wzór pisma reklamacyjnego w formacie pdf i docx! Do pobrania: Wyroki i postanowienia, apelacje i zażalenie na koszty sądowe W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Kodeks postępowania cywilnego (kpc) wyróżnia dwa podstawowe rodzaje orzeczeń sądowych – wyroki oraz postanowienia. Ich rozróżnienie jest o tyle istotne, iż środek zaskarżenia i termin na jego wniesienie jest zależny od rodzaju orzeczenia. Wyroki wydawane są na końcu postępowania i rozstrzygają zarówno o istocie sprawy (np. czy powództwo o zapłatę określonej kwoty jest zasadne), jak i o kwestiach pobocznych (np. o kosztach sądowych). Postanowienia wydawane są co do kwestii, które wymagają rozstrzygnięcia w toku postępowania, lecz w takim przypadku wydanie postanowienia nie kończy procesu. Przykładem postanowień może być np. postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego albo postanowienie o obowiązku uiszczenia zaliczki na poczet koniecznej opinii biegłego. Wyjątkowo, postanowienie może być orzeczeniem kończącym postępowanie – dzieje się tak w toku postępowania nieprocesowego, np. w sprawach rodzinnych albo spadkowych. Wyrok zaskarża się apelacją, zaś postanowienie – zażaleniem. Jeśli strona nie chce skarżyć wyroku co do jego części merytorycznej, a jedynie w zakresie kosztów sądowych, wówczas konieczne jest wniesienie zażalenia. Od wydanego w sprawie wyroku stronie przysługuje prawo do wniesienia apelacji w terminie do 14 dni od daty doręczenia orzeczenia. Apelacja może dotyczyć zarówno części merytorycznej wyroku (rozstrzygnięcia o tym, kto wygrywa, a kto przegrywa sprawę), jak i rozstrzygnięcia o kosztach. Co istotne, jeśli strona chce odwoływać się wyłącznie od części rozstrzygnięcia dotyczącej kosztów sądowych, a zgadza się z pozostałą częścią wyroku, wówczas konieczne jest złożenie apelacji. Od postanowienia przysługuje prawo by wnieść zażalenie na koszty sądowe (za wyjątkiem sytuacji, gdy postanowienie kończy postępowanie, wówczas konieczne jest wniesienie apelacji). Zażalenie na koszty sądowe - termin i adresat mają znaczenie Niezwykle istotne jest dochowanie terminu do wniesienia zażalenia. Termin ten wynosi 7 dni i uchybienie mu pociąga za sobą poważne konsekwencje, albowiem zażalenie wniesione po upływie terminu zostanie przez sąd odrzucone i nie będzie podlegało rozpoznaniu. Termin jest zawsze liczony od daty doręczenia orzeczenia (czyli od daty wskazanej na pokwitowaniu odbioru przesyłki), przy czym należy wskazać, iż strona winna wnieść o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Termin na wniesienie zażalenia wynosi 7 dni i jest liczony od daty doręczenia orzeczenia. Jeśli listonosz nie zastanie adresata, wówczas przesyłka będzie awizowana – dopuszczalne jest dwukrotne awizowanie (łącznie 14 dni). Uchybienie terminowi do wniesienia zażalenia będzie skutkowało odrzuceniem zażalenia. Zażalenie na koszty sądowe wnosi się zawsze w formie pisemnej do sądu II instancji za pośrednictwem sądu I instancji, który wydał zaskarżony wyrok. Dla sądu rejonowego będzie to zawsze sąd okręgowy, zaś dla sądu okręgowego – sąd apelacyjny. Informację o tym, który sąd jest właściwy do rozpoznania zażalenia, można znaleźć na stronie internetowej sądu oraz na pouczeniu, które przesyłane jest razem z wyrokiem. Jeśli skarżący omyłkowo wniesie zażalenie do sądu II instancji, pomijając sąd, który wydał wyrok, wówczas termin do wniesienia zażalenia uważa się za zachowany. Zażalenie podlega opłacie sądowej, której wysokość wynosi zazwyczaj 5% wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 30 zł. Wartością przedmiotu zaskarżenia w tym przypadku będzie wysokość skarżonych kosztów. Tak postanowił Sąd Najwyższy 29 czerwca 2011 roku (sygn. III PZ 5/2011). Skarżący musi uzasadnić swoje żądanie Kpc wyczerpująco wskazuje, jakie wymogi formalne muszą zostać spełnione, aby środek zaskarżenia był wniesiony skutecznie. Do wnoszenia zażalenia stosuje się przepisy dotyczące apelacji. Można wyróżnić cztery podstawowe części, z których musi składać się każde zażalenie na koszty sądowe: część informacyjna: wskazanie daty sporządzenia zażalenia i miejscowości jej sporządzenia, dane adresowe sądu, który wydał wyrok oraz sądu, do którego zażalenie jest kierowane, oznaczenie sygnatury sprawy i stron postępowania, oznaczenie wyroku, który podlega zaskarżeniu; część merytoryczna: wskazanie zarzutów opisujących, jakich uchybień dopuścił się sąd I instancji i określenie, w jaki sposób zaskarżone rozstrzygnięcie powinno zostać zmienione; uzasadnienie: krótka argumentacja dotycząca zarzutów wymienionych powyżej; własnoręczny podpis osoby wnoszącej zażalenie. Bez wątpienia najważniejszą częścią każdego zażalenia jest dokładne określenie, z jakiego powodu skarżący składa ten środek odwoławczy i czego się domaga. Opisanie uchybień popełnionych przez sąd I instancji ma formę zarzutów, które przedstawiane są na wstępie zażalenia, a następnie podlegają rozwinięciu w treści uzasadnienia. Przepisy dotyczące wnoszenia apelacji i zażaleń nie zawierają katalogu zarzutów, jednakże przyjmuje się, iż zarzuty mogą dotyczyć: błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych przez sąd I instancji za podstawę orzeczenia, które to błędy miały istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. sąd pomylił się w obliczeniu kwoty kosztów sądowych albo strona była zwolniona od obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu, a sąd w rozstrzygnięciu nałożył na nią obowiązek pokrycia tej kwoty); naruszenia przepisów prawa materialnego, które mogą przybrać postać błędnej wykładni albo niewłaściwego zastosowania (sąd niewłaściwie interpretuje lub niewłaściwie stosuje przepisy, które stanowią podstawę orzeczenia o kosztach); naruszenia przepisów postępowania, jeśli to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 98 i n. kpc, określających kto i na jakich zasadach jest zobowiązany do poniesienia kosztów procesu). Zadaniem sądu II instancji, do którego trafi zażalenie, będzie ustalenie, czy i jakie błędy popełnił sąd, który wydał wyrok. Z tego też względu prawidłowe skonstruowanie zarzutów, wykazanie i uzasadnienie uchybień, które w ocenie skarżącego zostały popełnione na etapie postępowania przed sądem I instancji, ma kluczowe znaczenie. Zażalenia są rozpoznawane na posiedzeniach niejawnych, co oznacza, że strona wnosząca zażalenie na koszty sądowe nie zostanie poinformowana o dacie posiedzenia i otrzyma jedynie postanowienie o rozstrzygnięciu zażalenia. Postanowienie wydane przez sąd drugiej instancji jest ostateczne i niezaskarżalne. I. oddalił wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wydanego w dniu 1 czerwca 2015 r. o sygn. VIII Nc 2214/15; II. odrzucił sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wydanego w dniu 1 czerwca 2015 r. o sygn. VIII Nc 2214/15; III. - Jest zamęt, i to widoczny. Nie ma repertorium więc zażalenia nie są rejestrowane. Czyli problem jest duży, ale tak jakby go nie było, bo nie będzie go widać w statystykach - mówi nieoficjalnie jeden z sędziów z sądu rejonowego. Sędziowie podnoszą też, że sprawy nie zawsze są proste, jak choćby hipoteka przymusowa na nieruchomości wartej 100 mln złotych. Czytaj: Zażalenia poziome zablokują sądy rejonowe>> Instytucję zażalenia poziomego na niektóre postanowienia sądu wprowadziła najnowsza nowelizacja procedury cywilnej - zażalenie ma rozpatrywać inny skład tego samego sądu. W małych sądach oznacza to, że rozpatrywać będą je także np. karniści. Krytycy rozwiązania wskazują, że na rozpoznanie zażaleń mogą wpływać sympatie i antypatie panujące w danym sądzie i utrwalona w nim linia orzecznicza. Zobacz procedurę w LEX: Wstrzymanie wykonalności postanowienia sądu drugiej instancji zaskarżonego zażaleniem do innego składu tego sądu > Od wyłączenia sędziego, po aresztowanie świadka Instytucja zażalenia poziomego, co do zasady, dotyczy spraw drobniejszych, czyli zażaleń na: odmowę zwolnienia z kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowę ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie; rygor natychmiastowej wykonalności; wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania; stwierdzenie prawomocności orzeczenia; skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowę zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia; odmowę uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia; zwrot zaliczki, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego, mediatora i należności świadka, a także koszty przyznane w nakazie zapłaty, jeżeli nie wniesiono środka zaskarżenia od nakazu. W ten sam sposób rozpatrywane są zażalenia na oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego, jak i zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem. Inne składy sądu pierwszej instancji mają także rozpatrywać zażalenie na odrzucenie zażalenia i odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Czytaj w LEX: Zmiany w postępowaniu odwoławczym w związku z reformą KPC > Ministerstwo: to zagrożenia teoretyczne Resort sprawiedliwości uspakaja, że kwestia zażaleń poziomych jest zagadnieniem dotyczącym wewnętrznej organizacji sądów i jest jak najbardziej możliwa do realizacji. - Oczywiście zawsze istnieje ryzyko, że na rozpatrzenie zażalenia będą wpływać sympatie czy antypatie sędziowskie. Ale skład orzekający ma być trzyosobowy, co z kolei powinno tego rodzaju zagrożenia ograniczać, a nawet wykluczać - mówi w rozmowie z Paweł Mroczkowski, dyrektor Departamentu Legislacyjnego Prawa Cywilnego w Ministerstwie Sprawiedliwości. Dodaje, że zażalenia poziome dotyczą spraw o małym kalibrze, takich jak rygor natychmiastowej wykonalności, stwierdzenie prawomocności postanowienia, skazania na grzywnę, która obecnie nie może przekraczać trzech tysięcy złotych, czy zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem. Dyrektor ocenia, że są to kwestie proste, wpadkowe, które nie rodzą większych problemów, nawet jeśli zostaną rozstrzygnięte wadliwie. Czytaj: Mroczkowski: Sędziowie poradzą sobie ze zmianami w procedurze cywilnej>> Tadeusz Zembrzuski Sprawdź POLECAMY Resort nie ma też wątpliwości, że sędziowie są na rozpoznawanie zażaleń poziomych przygotowani. - Przecież to właśnie ci sędziowie wydają na co dzień postanowienia takie jak to, na które wniesiono zażalenie. Powtórne rozstrzygnięcie w trybie zażaleniowym, co do tego samego przedmiotu, nie powinno więc stanowić problemu - wskazuje dyrektor Mroczkowski. Czytaj w LEX: Nowe obowiązki referendarzy sądowych w związku z reformą KPC > Nie uwzględniono sytuacji małych sądów Inaczej do sprawy podchodzą sędziowie. W ich ocenie problem jest, i to duży. Wskazują, że rozporządzenie dotyczące sposobu rejestracji tych zażaleń - czyli repertorium dla zażaleń poziomych, ma być gotowe po Nowym Roku. Czyli - jak wyjaśniają - sprawy te nie są obecnie rejestrowane. - Nie uwzględniono też sytuacji małych sądów. Kto ma rozpatrywać zażalenia cywilne, skoro nie będzie wystarczającej liczby sędziów cywilnych. Karniści? To proszę mi znaleźć karnistę, który z czystym sumieniem, odpowiedzialnością, podpisze zabezpieczenie w postaci hipoteki przymusowej na nieruchomości wartej 100 mln złotych, w związku z inwestycją na dużym osiedlu mieszkaniowym – mówi sędzia Grzegorz Karaś z Sądu Okręgowego we Wrocławiu. Czytaj w LEX: Nowości w zakresie postępowania cywilnego - nagranie ze szkolenia > I dodaje, że może się również zdarzyć, że żaden z sędziów cywilnych w małym sądzie nie będzie mógł być dobrany do składu rozpoznającego zażalenia. - Co wtedy, skład zostanie utworzony z sędziów karnistów? - pyta sędzia Karaś. I dodaje, że z całym szacunkiem dla kolegów karnistów, ale nie specjalizują się oni w sprawach cywilnych - podobnie jak cywiliści nie specjalizują się w sprawach karnych. Do tego dochodzi problem z podziałem czynności oraz Systemem Losowego Przydziału Spraw. Czytaj: Zreformowana procedura cywilna już do poprawki - w MS trwają prace>> Dyrektor Mroczkowski odpowiada jednak, że sam orzekał w sądzie, który liczy siedmioro orzeczników i powszechną praktyką jest zastępowanie jednego sędziego przez drugiego. - Bez względu na specjalność, nie spodziewam się, by były z tym większe problemy - przekonuje. Czytaj w LEX: Zmiany w uzasadnianiu orzeczeń po nowelizacji KPC > Ratunkiem sąd drugiej instancji, ale... Zgodnie z art. 394(1a) par. 3 nowelizacji, jeżeli sąd pierwszej instancji nie może utworzyć odpowiedniego składu, zażalenie rozpatruje sąd drugiej instancji. Prawnicy początkowo liczyli, że może to być ratunek w sytuacji, gdy cywilistów w sądzie będzie za mało. – Pojawiają się głosy, że przez sąd pierwszej instancji należałoby rozumieć w tym kontekście wyspecjalizowane wydziały, np. rodzinny czy pracy. Jeżeli - jak należy się spodziewać – taka wykładnia nie zostanie zaakceptowana, postuluje się nowelizację - mówił portalowi radca prawny Marcin Dziurda, były prezes Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Ministerstwo wskazuje jednoznacznie - chodzi o sąd, a nie o wydział. - Materia tych zażaleń jest na tyle łatwa i uniwersalna, że sędziowie o innych specjalnościach też będą w stanie o niej rozstrzygnąć. Jeżeli się jednak okaże, że sprawa tych pozostałych sędziów przerasta, to prezes może uznać, że składu do rozpoznania sprawy nie da się utworzyć i przekazać zażalenie do rozpoznania sądowi wyższego szczebla - dodaje sędzia Mroczkowski. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Uprawnionym do żądania udzielenia zabezpieczenia jest każda strona lub uczestnik postępowania jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny występuje gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Można żądać zabezpieczenia zarówno roszczeń pieniężnych jak i niepieniężnych. Zabezpieczenia udziela się na wniosek. Może być udzielone także z urzędu (gdy postępowanie może być wszczęte z urzędu). Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Czy od zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego o oddaleniu zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w przedmiocie zabezpieczenia można się odwołać? Czy jest ono prawomocne? Zgodnie z art. 394 kodeksu postępowania cywilnego Zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, których przedmiotem jest: zwrot pozwu, odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie; odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie; oddalenie opozycji przeciwko wstąpieniu interwenienta ubocznego oraz niedopuszczenie interwenienta do udziału w sprawie wskutek uwzględnienia opozycji; rygor natychmiastowej wykonalności; wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania; stwierdzenie prawomocności orzeczenia; skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia; zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania; odmowa uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia; sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa; zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, wymiar opłaty, zwrot opłaty lub zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy, koszty przyznane w nakazie zapłaty, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego, mediatora i należności świadka; oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego; zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem; odrzucenie zażalenia; odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Powyższy katalog jest katalogiem zamkniętym. Na postanowienie Sądu Okręgowego o oddaleniu zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w przedmiocie zabezpieczenia odwołać się nie można. Od powyższego postanowienia nie można wnieść środka odwoławczego lub innego środka zaskarżenia, dlatego też jest ono prawomocne.
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych: 1) oddalił zażalenie powódki na postanowienie Sądu Rejonowego - Sądu Pracy w Ka. z dnia 10 sierpnia 2010 r., odrzucające apelację powódki od wyroku tego Sądu z dnia 19 maja 2010 r. w części dotyczącej roszczenia o odszkodowanie ponad kwotę 4.530,15 zł oraz 2) zasądził od powódki
Zażalenie jest to środek odwoławczy, który ma na celu dokonanie kontroli prawidłowości wydanego orzeczenia przez dany sąd. Jednakże zażalenie nie przysługuje na każde postanowienie sądu, które nam się nie podoba. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego wyraźnie wskazują, które orzeczenia Sądu mogą być zaskarżone. Co do zasady, zażalenie przysługuje do Sądu wyższej instancji (Sąd II Instancji) na postanowienie Sądu I Instancji kończące postępowanie w danej sprawie (tj. np. na postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, na postanowienie o dziale spadku). Nadto, zażalenie do Sądu II instancji przysługuje również na postanowienie, którego przedmiotem jest: a) zwrot pisma wniesionego jako pozew, z którego nie wynika żądanie rozpoznania sprawy; b) zwrot pozwu; c) odmowa odrzucenia pozwu; d) przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie; e) zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania; f) zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, zwrot opłaty lub obciążenie kosztami sądowymi - jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy. Powyższy wykaz spraw, co do których można złożyć zażalenie do Sądu II Instancji stanowi katalog zamknięty, tj. tylko w tych sprawach można złożyć zażalenie do Sądu wyższej instancji – w przeciwnym razie zażalenie zostanie odrzucone. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego wskazują także na możliwość złożenia zażalenia na postanowienie Sądu I Instancji do innego składu sądu I Instancji (tj. jeżeli postanowienie wydał Sąd Rejonowy w Z. to zażalenie należy złożyć do Sądu Rejonowego w Z. – rozpatrzy je inny skład sądu, niż ten, który rozpatruje sprawę główną). Do takich postanowień należą (art. 3941a a) odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie; b) oddalenie opozycji przeciwko wstąpieniu interwenienta ubocznego oraz niedopuszczenie interwenienta do udziału w sprawie wskutek uwzględnienia opozycji; c) rygor natychmiastowej wykonalności; d) wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania; e) stwierdzenie prawomocności orzeczenia; f) skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia; g) odmowa uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia; h) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa; i) zwrot zaliczki, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego, mediatora i należności świadka, a także koszty przyznane w nakazie zapłaty, jeżeli nie wniesiono środka zaskarżenia od nakazu; j) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego; k) zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem; l) odrzucenie zażalenia; m) odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego; n) zatwierdzenie ugody w sprawie odwołania do sądu ochrony konkurencji i konsumentów; o) wstrzymanie wykonania decyzji, w przypadku zawieszenia postępowania, na zgodny wniosek stron zamierzających zawrzeć ugodę w sprawie odwołania do sądu ochrony konkurencji i konsumentów. Przepisy prawa umożliwiają także złożenie zażalenia na postanowienie Sądu II Instancji (art. 3942 Takie zażalenie przysługuje na odrzucenie apelacji i należy je skierować do innego składu Sądu II Instancji. Nadto, zażalenie do innego składu Sądu II Instancji przysługuje również na odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie, oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego, zwrot kosztów procesu, o ile nie wniesiono skargi kasacyjnej, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę. Zażalenie składa się w terminie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia wraz z jego uzasadnieniem. Zażalenie powinno zawierać te same elementy co pismo procesowe (tj. miejscowość, datę, strony postępowania, oznaczenie sądu i sygnatury toczącej się sprawy, oznaczenie pisma, oznaczenie strony składającej pismo oraz podpis), a także winno wskazywać postanowienie, które jest zaskarżane oraz wniosek o jego zmianę lub uchylenie, a także zwięzłe uzasadnienie zażalenia. Zdjęcie poglądowe Fot.:Zażalenie powoda na postanowienie o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez sąd Przykładowe zażalenie powoda na postanowienie o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez sąd.... Czytaj więcej Zażalenie powoda na postanowienie Sadu Rejonowego Przykładowe zażalenie powoda na postanowienie Sadu Rejonowego. Poniżej dokument do pobrania w... Czytaj więcej Zażalenie powoda na postanowienie sądu odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania Przykładowe zażalenie powoda na postanowienie sądu odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania.... Czytaj więcej
Na postanowienie sądu postanowienie o odrzuceniu sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym przysługuje zażalenie. 6) zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, zwrot opłaty lub obciążenie kosztami sądowymi – jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy..
zażalenie od postanowienia sądu rejonowego
